Fatigue  (อ่าน :  ฟะทีก')    คือ ความเหนื่อยล้าอ่อนเพลีย ซึ่งเป็นอาการที่พบได้บ่อยมากใน

เวชปฏิบัติทั่วไป  คำภาษาอังกฤษ หรือ Fatigue นี้เริ่มใช้กันเป็นครั้งแรกเมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 16 จนบัดนี้

ยังไม่มีใครทราบว่ารอยโรคอยู่ที่ใด  ผู้ป่วยที่เป็นโรคโลหิตจาง โรคมะเร็งและโรคทางสมองโดยเฉพาะโรค multiple sclerosis (MS) และโรคพาร์กินสัน มักมีอาการเหนื่อยล้าอ่อนเพลียบ่อยมาก  มีผู้ป่วยที่ไม่เป็นโรคทั้งหมดที่กล่าวถึงมีอาการเหนื่อยล้าเรื้อรังเกิน 6 เดือนที่เรียกกันว่า  Chronic Fatigue Syndrome (CFS) เดิมใช้เรียกว่า neurasthenia แต่ปัจจุบันไม่นิยมใช้คำนี้แล้ว  มีบางคนสันนิษฐานว่าอาจเป็นจากไวรัสขึ้นสมองแต่จนปัจจุบันก็ยังหาหลักฐานที่แน่ชัดไม่ได้

การให้การรักษาด้วยกิจกรรมบำบัดและการบำบัดทาง cognitive behaviour ช่วยได้บ้าง  ส่วนการใช้ยารักษา เช่น ยา amantadine มีประโยชน์ในผู้ป่วยที่เป็นโรค MS ที่พึงสังวรไว้ก็คือ อาการเหนื่อยล้า อาจเป็นผลจากยาที่แพทย์ใช้รักษาโรคที่ผู้ป่วยมีอยู่โดยเฉพาะโรคเรื้อรังที่จำเป็นต้องให้ยา เช่น โรคลมชัก เป็นต้น

1.  Barnett R.  Historical keywords.  Fatigue.  Lancet  2005; 366: 21.

2.  Sharpe M.  The symptom of generalised fatigue.  Practical Neurology  2006; 6: 72-77.

3.  Chaudhuri A, Behan PO.  Fatigue in neurological disorders.  Lancet  2004; 3

     63: 978-88.

4.  Swift TR.  Letter to the Editor.  Ann Neurol  2011; 70: 341.